Geachte Rijkswaterstaat,

Als fractie Lokalen Hoeksche Waard, de grootste onafhankelijke politieke partij in de Hoeksche Waard, schrijven wij u deze open brief in reactie op de aanhoudende verkeersproblemen in onze regio. De recente afsluiting van de Heinenoordtunnel van 28 april tot 8 mei leidde tot aanzienlijke verkeersproblemen, met name tijdens de doordeweekse dagen. Hoewel er in de weekenden minder problemen leken te zijn, was de situatie op maandag, dinsdag en vrijdagmiddag verre van acceptabel en leefbaar/veilig. Dit ondanks de lagere verkeersintensiteit.

Wij hebben een aantal punten van zorg en aanbevelingen die wij graag onder uw aandacht willen brengen:

1. Gebrek aan 'speelruimte' op het hoofdwegennet: Het kleinste incident leidt tot grote opstoppingen. Kan het incidentenmanagement (berging) beter functioneren?

2. Aanpassingen van de kruising A16/Rijksstraatweg/N3: Er is een dringende noodzaak om de verkeersstroom op deze kruising te verbeteren. Wij stellen voor om op de afrit van A16 en toerit naar Kiltunnel (N3) twee rijbanen beschikbaar te maken richting de Kiltunnel.

3. Spreiding van de spits: De ochtendspits verspreidt zich tussen 06.00 en 09.30 uur, terwijl de avondspits zich tussen 16.00 en 18.00 uur concentreert. Meer spreiding is noodzakelijk.

4. Betere coördinatie van het OV en speciaal vervoer: Hoewel het openbaar vervoer door de Heinenoordtunnel over het algemeen goed heeft gefunctioneerd, waren er problemen met filevorming door bussen in de spits, massale uitval van bussen wegens personeelsgebrek, evenals problemen met noodvervoer. Wij pleiten ervoor om met name meer aandacht te hebben voor het inplannen van zorgritten voor mensen die voor structurele behandeling in het ziekenhuis moeten zijn (t.b.v. dialyse, chemo, en dergelijke).

5. Verbetering van de verkeersveiligheid: De drukte heeft tot zeer gevaarlijke situaties geleid. Het is cruciaal dat verkeersregelaars pro-actief de doorstroming bevorderen.

6. Duidelijkheid en overzichtelijkheid van signaleringsborden: Het is belangrijk dat maatregelen die van invloed zijn op de weggebruiker duidelijk en overzichtelijk worden gecommuniceerd. Draag er zorg voor dat het vrachtverkeer vanuit A4 Bergen op Zoom, vooral niet de Hoeksche Waard inrijdt. Dat de toerit A17 naar A16 beter doorstroomt.

7. Het centraal stellen van de weggebruiker: Wij dringen er bij Rijkswaterstaat op aan om meer gebruik te maken van verkeers- en omgevingspsychologen die zich beter kunnen inleven in de belevingswereld van weggebruikers, reizigers en omwonenden. Stem maatregelen en interventies af op menselijk gedrag.

8. Voorbereiding op de sluiting van de Haringvlietbrug: Dit zal wederom grote impact hebben op het verkeer in de regio. Het is belangrijk om in gezamenlijkheid te leren van de huidige situaties en passende maatregelen te treffen vanuit het perspectief van de gebruikers.

9. Einde zomervakantie regio midden: Wij maken ons zorgen, met name om de afsluiting van Heinenoordtunnel die doorloopt tot na de zomervakantie. Dit punt in combinatie met de mogelijke uitloop van werkzaamheden aan brug en tunnel leidt tot een scenario waarop voorgesorteerd moet worden door de gehele regio. Wij pleiten voor een plan B, C,…; beter nog wendbaar gedrag en probleemoplossend vermogen. Dit omdat niet alles te voorspellen is.

Ondanks de inspanningen van ons college, voortdurende signalen vanuit onze gemeenteraad en de miljoenen investeringen voor verlichtende maatregelen, blijft de impact op onze inwoners, ondernemers en maatschappelijke instellingen te groot.

De genomen maatregelen raken diep in het dagelijks leven van iedereen; in het bijzonder professionals, mantelzorgers en vrijwilligers die niet vanuit huis kunnen werken en afhankelijk zijn van open verbindingen en een vlotte doorstroom. Voor hen is thuisblijven simpelweg geen optie. Hoewel we de inspanningen van Rijkswaterstaat erkennen en waarderen, vragen we u om verder te kijken dan technische oplossingen en rationele maatregelen.

Middels deze open brief roepen wij Rijkswaterstaat op om in overleg te blijven met ons college. U draagt niet alleen de technische verantwoordelijkheid voor infrastructurele werken, maar ook de verantwoordelijkheid om passende maatregelen te nemen die aansluiten bij de beleving en ervaringen van de weggebruikers. Het gaat hier immers om mensen, en dat aspect lijkt u soms te vergeten in de zoektocht naar oplossingen.

Deze open brief is ook een oproep aan de overige regiobestuurders, waaronder provincie, Waterschap, Veiligheidsregio en GR Kiltunnel om de overleggen slimmer, oplossingsgericht en interdisciplinair vorm te geven. De overlast dient zoveel mogelijk te worden beperkt voor de gehele regio, vanuit het belang van leefbaarheid en integrale veiligheid.

Er ligt nog veel werk voor ons, en we zijn ons er terdege van bewust dat dit niet alleen een taak van Rijkswaterstaat is. Wij zien dit zeker als gemeenschappelijk regionale opgave, waar wij als fractie Lokalen Hoeksche Waard een rol in nemen. We willen echter wel benadrukken dat onze verwachtingen hoger zijn dan wat op dit moment door alle partijen wordt geleverd!

We roepen Rijkswaterstaat en al haar partners op om met wijsheid en empathie naar deze situatie te kijken. We hopen en vertrouwen erop dat er noodzakelijke verbeteringen op korte termijn merkbaar zullen zijn voor al onze inwoners en omwonenden van de Hoeksche Waard.

We kijken uit naar een voortzetting van de dialoog met ons college en vooral constructieve oplossingen voor deze complexe uitdagingen.

Fractie Lokalen Hoeksche Waard

Begin juni bracht het Economisch Instituut voor de Bouw een advies met bouwlocaties uit, om een oplossing te bieden voor de woningnood. Media stonden er vol mee. Het dichtstbevolkte gebied van het land kan nog wel een stukje voller, zo luidde ietwat gechargeerd het advies. Het advies bevatte een ronduit gruwelijk scenario: een grote strook bebouwing vanaf de noordrand van Voorne-Putten, doorgetrokken over de noordrand van onze Hoeksche Waard. Het college van de gemeente was er als de kippen bij en riep dat het een storm in een glas water zou zijn. Totaal niet aan de orde, zelfs. Toch zijn we hier de komende jaren nog niet vanaf.

Niet voor het eerst

Dat ons eiland vaker als uitbreidingslocatie van de stad wordt gezien is niet nieuw. Zo lag er in de jaren ’60 een Rotterdamse schets op tafel om de helft van de Hoeksche Waard op te offeren voor de uitbreiding van de Rotterdamse haven. Heel voormalig Korendijk had dan nu waarschijnlijk volgestaan met containerterminals. Gelukkig ging dit wilde plan niet door, maar het bewijst ook nu weer dat de vraag naar ruimte op ons eiland niet nieuw is. Sterker nog, dat het ruimte vraagstuk nu terugkeert met dit keer het woning gebrek als reden, mag geen verrassing heten. Het land raakt steeds voller. Dergelijke plannen moeten we dan ook zien als een terugkerend fenomeen: plattelandsgebieden mogen opgeofferd worden voor de gevolgen van randstedelijke keuzes. Was het toen de uitbreiding van de Rotterdamse haven, nu is het de woningbouw. Het tekent het denken waarmee we te maken hebben. De Hoeksche Waard is een aantrekkelijke uitbreidingslocatie.

Balans vinden tussen landschap en groei

Toegegeven, met de huidige tekorten aan woningen moet er gebouwd worden. Ook in de Hoeksche Waard. Dat doet de gemeente, hoewel het zichtbaar worstelt met de betaalbaarheid van nieuw te bouwen woningen en de keuze om vooral voor inbreiding te gaan ook maar beperkt soelaas biedt. Herbestemmen binnen de dorpsgrenzen kun je niet oneindig volhouden en handvatten uit Den Haag om als gemeente hiermee om te gaan zijn er nog niet. Daardoor zie je elke gemeente in het land worstelen met dit vraagstuk. Vroeg of laat ontstaat alsnog de vraag hoeveel groen mag worden opgeofferd voor woningbouw. Dit heeft altijd gevolgen voor de infrastructuur, die vervolgens ook aanpassingen nodig zal hebben. Extra asfalt, dus een A4-Zuid? Enerzijds willen we als gemeente groeien, maar anderzijds willen we wel ons landschap behouden. Twee ambities die op gespannen voet leven met elkaar. Het wordt interessant om te zien hoe goed we hier een balans in kunnen vinden. Kiezen voor het een zal ten koste gaan van het ander.

We weten het zelf nog niet helemaal

Ondanks het glasheldere antwoord van het huidige college zal de komende jaren dit vraagstuk nadrukkelijker op de agenda komen. Na de realisatie van Stougjesdijk-Oost kan op een gegeven moment de vraag ontstaan hoe ver Oud-Beijerland nog mag uitbreiden. Mag Oud-Beijerland bijvoorbeeld qua omvang groeien naar een tweede Spijkenisse, of Barendrecht? Het lijkt er soms op, als we plannen horen van Constructief Hoeksche Waard om een metro- of tramlijn door te trekken vanuit de stad richting de Hoeksche Waard. Gelukkig is er nog steeds, na herhaaldelijke agendering van deze kwestie, geen steun in de raad. En daarnaast: onze gebiedsmarketing richt zich op het aantrekken van mensen van buitenaf, om de vergrijzing op ons eiland tegen te gaan. Dat is begrijpelijk, maar hoeveel groei kan de Hoeksche Waard opvangen? En hoeveel groen zijn we bereid daarvoor op te offeren?

De komende jaren zal de gemeenteraad voor moeilijke keuzes worden gesteld, mede als gevolg van de besluiten die politiek Den Haag neemt. Als het kiezen of delen wordt, hoop ik dat we ons blijven beseffen dat de Hoeksche Waard een uniek landschappelijk karakter heeft. Verstedelijking, of IJsselmondisering, past niet in dat beeld.

Op 1 januari 2015 is de participatiewet ingevoerd in Nederland. Deze wet vervangt de Wet Werk en Bijstand (WWB), de Wet sociale werkvoorziening en een groot deel van de Wajong. De gemeente – het college van burgemeester en wethouders – heeft nu de taak om deze wet uit te voeren, iets dat we ‘decentralisatie’ noemen.

Het doel van de wet is er voor te zorgen dat meer mensen aan het werk komen, ook mensen met een arbeidsbeperking. Het uitgangspunt daarbij is dat iedereen naar zijn of haar vermogen deelneemt (participeert) aan de samenleving en zoveel mogelijk zelfstandig voor zichzelf zorgt. Iedereen die kan werken maar het, kort gezegd, op de arbeidsmarkt zonder ondersteuning niet redt, valt dan onder de Participatiewet. Dit leidt tot een ander doel van de wet namelijk te zorgen dat iedereen een inkomen heeft. Ook zij die niet in staat zijn in het eigen levensonderhoud te voorzien. De wet geeft (een aanvulling op het) inkomen tot het ‘sociaal minimum’. 

Het klinkt allemaal veelbelovend maar zijn de verwachtingen tot dusver waargemaakt? Het was immers één van de “juwelen” die door het kabinet Rutte II werden afgeleverd. Er werd een ideaalmodel beloofd: iedereen de kans bieden om volwaardige in de samenleving te participeren; geen kunstmatige scheidslijnen tussen mensen met een handicap, langdurig werklozen en andere groepen met een kwetsbare arbeidsmarktpositie. We zijn nu 6 jaar verder na invoering, deze maand wordt begonnen met de evaluatie van de wet en ik moet zeggen: ik ben niet erg optimistisch over de uitkomst daarvan.

Sinds de komst van deze wet moeten langdurige werklozen en mensen met een arbeidsbeperking hun weg zien te vinden op de ‘reguliere arbeidsmarkt.’ Met het gelijktijdig sluiten van de sociale werkvoorzieningen valt voor een deel van deze groep echter een belangrijk vangnet weg. Zij die zonder hulp niet aan het werk kunnen komen zijn dan aangewezen op de gemeente om vervolgens geconfronteerd te worden met een veelheid aan (strengere) regels en verplichtingen (bijvoorbeeld m.b.t. de Wajong)  waar je als betrokkene je weg in moet weten te vinden en dat is soms erg lastig. Al dit soort regels maken de Participatiewet behoorlijk complex terwijl deze juist eenvoudiger moest worden dan de wetten die het verving, hierdoor zie je mensen er in vastlopen.

Nog even terug naar de essentie van de Participatiewet: en wat we in de Hoeksche Waard hoog in het vaandel hebben. Participatie betekent dat iedereen mee moet kunnen doen en dat de politiek luistert naar wat burgers en/of verenigingen belangrijk vinden. Het betekent niet dat de politiek dan ook exact doet wat haar burgers willen maar wel dat er geluisterd wordt, dat er uitgelegd en toegelicht wordt wanneer het anders gaat dan wat de burger heeft laten weten. Als raad zijn wij ervoor om het college te controleren en kaders mee te geven, bij nieuwe plannen informeren en controleren we dan ook altijd op welke wijze het participatie proces heeft plaatsgevonden. Wij van LHW zijn pas tevreden als de burgers zich gehoord en gezien voelen.

Onze partij Lokalen Hoeksche Waard heeft daar de afgelopen periode veel aandacht voor gehad. En zij zal hier ook de aandacht aan blijven geven. Wij zijn er voor de burgers maar ook dankzij de burgers.

Op mijn zeventiende ben ik gestart bij een lokale partij, eerst bij  BINT in Oud-Beijerland en na de herindeling bij Lokalen Hoeksche Waard. Er zijn meerdere redenen dat ik mij hier thuis voel en waarom ik denk dat lokale partijen van essentieel belang zijn in de Nederlandse politiek. Eén van die redenen heeft te maken met de rare constructie van landelijke partijen in gemeenteraden en het feit dat ik – net als veel andere Nederlanders – met plaatsvervangende schaamte altijd maar zie wat er in Den Haag gebeurt.

Toen de indeling van de overheid in 1848 werd ontworpen door Johan Rudolph Thorbecke, werd er een soort rijtjeshuis ontwikkeld. De zolder was de nationale overheid, de eerste etage was voor de provincie en de begane grond, was voor de gemeenten. Thorbecke maakte hierdoor duidelijk dat deze etages, allemaal afzonderlijk maar in samenwerking met elkaar het land moeten besturen. De lokale partijen op de begane grond van dit huis, zijn hier ontzettend belangrijk want die landelijke partijen moeten ook geremd worden.

De gemeente heeft net zoals de provincie en de nationale overheid allemaal andere taken. De taken die de gemeente heeft, raken de inwoners van die regio in de directe omgeving. De winkeltijdenverordening, de invulling van klimaatmaatregelen, woningbouw en ga zo maar door. De nationale overheid staat vaak veel verder van ons af, waar we soms wel erg blij mee mogen zijn, gezien de gekke acties die we in Den Haag zien; politici met opruiende ideeën en uitspraken, het slachtoffer denken of meer bezig zijn met bijzaken dan het aanpakken van echte problemen. De landelijke partijen hebben echter wel ook afvaardigingen zitten in gemeenteraden en persoonlijk kan ik mij niet voorstellen dat Thorbecke de indeling van de begane grond dat de Nederlandse overheid heet, op deze manier heeft bedacht in 1848.

‘Wie betaalt, bepaalt’ Een gezegde dat we allemaal kennen en wat ook in de politiek verweven zit. De landelijke partijen in Den Haag krijgen een subsidie van de overheid, die vervolgens naar de lokale afdelingen wordt doorgesluisd. Deze landelijke afdelingen figureren als een soort grote broer waar je als jongste niet tegen op durft te staan. Want laten we wel wezen, ruimdenkenden binnen een landelijke partij wordt het absoluut niet altijd makkelijk gemaakt. Misschien mag je een keer keffen, maar uiteindelijk wordt de lijn van de landelijke partij altijd aangehouden. Het verschil met lokale partijen is dat zij geen subsidies krijgen en dus geheel onafhankelijk van een grote politieke broer de lijnen loopt en enkel en alleen door de eigen leden worden gefinancierd. 

De lokale partijen voeren politiek zonder extra financiering van het Rijk en worden enkel gefinancierd door de bijdragen van de leden van de partij en zoals ik eerder schreef, wie betaalt, bepaalt. Onze leden en onze inwoners zijn aan zet. Als u bij wilt dragen aan een mooier Hoeksche Waard en daar ook in de politiek aan bij wilt dragen, houdt onze sociale media pagina's in de gaten en neem gerust bij vragen contact met mij, of met Lokalen Hoeksche Waard!